Islamabad, stolica Pakistanu, jest dziesiątym najbardziej zaludnionym miastem Islamskiej Republiki Pakistanu i trzecią aglomeracją miejską w kraju, wraz z Rawalpindi. Nazwę miasta można przetłumaczyć jako Miasto Islamu lub Miasto Pokoju.
Geografia i przyroda
Islamabad położony jest w północno-wschodniej części kraju na Płaskowyżu Potwar, na północno-zachodnich obrzeżach Himalajów. Na północ od Islamabadu znajduje się największy węzeł górski w Azji i na świecie, gdzie spotykają się pasma Hindukuszu, Pamiru i Karakorum.
Warunki klimatyczne w Islamabadzie są stosunkowo korzystne i zdrowe – jest to zielona strefa z czystym powietrzem i wystarczającą ilością wody pitnej, co było jednym z argumentów przemawiających za budową tutaj nowej stolicy Pakistanu. Miasto znajduje się w strefie umiarkowanej wilgotności, podczas gdy reszta Pakistanu cierpi z powodu suchego klimatu. Klimat jest determinowany przez sezonowe wiatry monsunowe, bliskość gór i deszczowy cyklon pozatropikalny, który pojawia się co miesiąc. W tych rejonach jest on nazywany „zachodnim zaburzeniem”. Istnieją tylko dwie naturalne okoliczności, które zakłócają ogólny korzystny obraz: zimowe mgły, które mogą wisieć nad miastem tygodniami, oraz letnie burze pyłowe, które czasami są dość gwałtowne.
Miasto otoczone jest wspólnym terenem zielonym, z dużym parkiem narodowym, kwitnącymi sadami, a nawet zachowanymi gospodarstwami rolnymi.
Kontrast z terenem otaczającym miasto jest uderzający: Islamabad otoczony jest półpustyniami z bezpretensjonalnym piołunem i ciernistym astragalusem, dzikimi owcami i kozami, hienami i szakalami, licznymi gryzoniami i wężami.
Jedyną większą rzeką w pobliżu miasta jest wielka azjatycka rzeka Indus.
Historia
Ludzie, którzy doceniali żyzność Płaskowyżu Potwar, mieszkali tu od czasów starożytnych. W tych okolicach odkryto zalążki ludzkiej cywilizacji – relikty kultury Soan liczące do 100 000 lat.
Starożytni władcy zdawali sobie sprawę ze strategicznego znaczenia terytorium przyszłego Islamabadu – na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych łączących kraje Tybetu, Półwyspu Indyjskiego i Azji Środkowej – gdzie znajduje się przełęcz górska Margalla, przez którą odbywała się komunikacja między tymi regionami, oddzielonymi górami nie do zdobycia. Przechodziły tędy wielkie armie generałów Aleksandra Wielkiego, Czyngis-chana, Timura i Ahmada Szacha Durraniego, by dotrzeć do Indii.
Sam Pakistan, utworzony na muzułmańskiej części dawnych Indii Brytyjskich w 1947 roku i ostatecznie wycofany spod brytyjskiej kontroli w 1956 roku, jest młodym państwem, ale mimo to udało mu się przetrwać trzy konflikty zbrojne Pakistan-Indie w swojej krótkiej historii, w latach 1947-1949, Podczas starć około 7,5 miliona muzułmanów uciekło z Indii do Pakistanu, a 10 milionów hinduistów z Pakistanu do Indii; w rezultacie Pakistan Wschodni uzyskał niepodległość i stał się Bangladeszem); uczestniczyło po stronie mudżahedinów i Stanów Zjednoczonych w afgańskiej wojnie domowej; przetrwało trzy wojskowe zamachy stanu w 1958, 1977 i 1999 roku; oraz separatystyczny zamach stanu w Wairistanie w latach 2006-2009, kiedy prowincja była kontrolowana przez plemiona i współplemieńców, Atak terrorystyczny z 2007 r., w którym zginęła Benazir Bhutto, 17. premier (pierwsza kobieta na tym stanowisku) i żona obecnego prezydenta Pakistanu Asifa Alego Zardariego. Sytuacja w Pakistanie pozostaje dziś niespokojna.
Stolica Pakistanu
W 1959 roku władze Pakistanu podjęły decyzję o ustanowieniu nowej stolicy. Powstała ona w oparciu o imponujący projekt greckiego architekta Konstantinosa Doxiadisa.
Przed powstaniem Islamabadu wiodącą pozycję w tym regionie zajmowało miasto Rawalpindi, gdzie na czas budowy, która trwała około 10 lat, stolica została tymczasowo przeniesiona z Karaczi. Islamabad ostatecznie stał się stolicą pod koniec 1967 roku, kiedy wszystkie biura rządowe przeniosły się tutaj z Rawalpindi. Obecna stolica i starożytne Rawalpindi znajdują się blisko siebie i często nazywane są miastami bliźniaczymi.
Islamabad był spokojnym, półpustym miastem do czasu przeprowadzki rządu w 1967 roku, ale nie trwało to długo. Wysoki wskaźnik urodzeń i duży napływ migrantów stwarzają obecnie duże problemy dla władz bezsilnych w ograniczaniu niekontrolowanego wzrostu populacji, Islamabad przyciąga ludzi z całego Pakistanu, co uczyniło go najbardziej zurbanizowanym obszarem kraju.
Islamabad jest obecnie dużym, nowoczesnym miastem, z wygodnym, geometrycznie poprawnym układem i wieloma instytucjami edukacyjnymi. Miasto szybko się rozwija, a jego znaczenie dla całej Azji Południowej stale rośnie.
Islamabad Capital Territory, okręg administracyjny o statusie federalnym, został stworzony specjalnie dla Islamabadu. W mieście znajdują się centralne organy państwowe Islamskiej Republiki Pakistanu, w tym pałac prezydencki, a także budynki rządowe i parlamentarne oraz placówki dyplomatyczne.
Większość budynków w mieście została wzniesiona w latach 1960-1980. W Islamabadzie pojawiła się Biblioteka Narodowa oraz znany na całym świecie Instytut Badań Jądrowych i Technologii, Uniwersytet Qaid-e-Azam. Dało to Islamabadowi prawo do nazywania się nie tylko stolicą, ale także kulturalnym centrum Pakistanu. Miasto ma najwyższy wskaźnik alfabetyzacji w kraju. Ponieważ Islamabad został pierwotnie zbudowany jako stolica, prawie nie ma tu przemysłu, z wyjątkiem przemysłu lekkiego i spożywczego, a także rzemiosła i rękodzieła. Faworyzowany jest sektor finansowy, a także niektóre branże telekomunikacyjne.
Pomimo względnej młodości, Islamabad zdążył już nabyć atrakcje, głównie nowe budynki.
Pomnik Narodowy Pakistanu, czyli Pomnik Pakistanu, został zainaugurowany w 2007 roku i symbolizuje prowincje i terytoria narodowe państwa. Pomnik ma formę kwitnącego kwiatu: cztery płatki symbolizują prowincje Pakistanu, a trzy kolejne symbolizują terytoria Gilgit-Baltistan, Azad Kaszmir i Obszar Plemienny.
Meczet Szacha Faisala, zwany także Narodowym Meczetem Pakistanu, jest największym meczetem w Azji Południowej, zbudowanym z inicjatywy i częściowo kosztem króla Faisala ibn Ab-del Aziza al-Sauda (1903-1975) z Arabii Saudyjskiej: wyraził on swoje życzenie w 1966 roku, konkurs na projekt odbył się w 1969 roku, budowa rozpoczęła się po śmierci króla, w 1976 roku i została ukończona w 1986 roku, Powierzchnia samego meczetu wynosi 18,97 hektara, ale biorąc pod uwagę dołączony obszar, może on pomieścić do 300 tysięcy wiernych. Wysokość czterech minaretów wynosi 88 metrów, „kopuła” w formie beduińskiego namiotu ma 40 metrów.
Dumą wszystkich mieszkańców Islamabadu jest szeroka Jinnah Avenue w Blue District, głównym centrum biznesowym i handlowym Islamabadu, a także Daman-e-Koh, taras widokowy i tarasowe ogrody nad miastem oraz Pir Sohawa, kurort z widokiem na miasto na wzgórzach Margalla.
Informacje ogólne
- Położenie: Azja Południowa, u podnóża Himalajów.
- Stolica Islamskiej Republiki Pakistanu. Kulturalne, polityczne i gospodarcze centrum kraju. Oddzielny federalny okręg stołeczny.
- Podział administracyjny: 8 sektorów.
- Skład etniczny: Pendżabczycy, Pasztunowie, Sindhowie, Saryakowie, Muhadżirowie, Beludżowie.
- Religie: islam (religia państwowa) – 97% (74% – sunnici, 20% – szyici, 3% – ahmadijja), chrześcijaństwo i hinduizm – 3%.
- Języki: języki urzędowe to urdu i angielski: najpopularniejsze to pendżabski (72%) i paszto.
- Waluta: rupia pakistańska.
- Główne jeziora (sztuczne): Rawal, Simli i Lotus Lake.
- Najważniejsze lotnisko: Benazir Bhutto International Airport.
- Powierzchnia: 906 km2.
- Ludność: 1 151 868 (2011).
- Gęstość zaludnienia: 1 271,4 osób/km2.
- Maksymalna wysokość: 1604 m.
- Średnia wysokość: 518 m.
- Minimalna wysokość: 457 m.
Klimat i pogoda
- Wilgotny subtropikalny.
- Średnia temperatura w styczniu: +10,5°C.
- Średnia temperatura w lipcu: +32,5°C.
- Średnie roczne opady: 1150 mm.
- Wilgotność względna: 55%.
Gospodarka
- Polityczne, kulturalne, naukowe i gospodarcze centrum kraju.
- Przemysł: włókienniczy, spożywczy.
- Tradycyjne rzemiosło: wyroby skórzane, tekstylia, onyks, metal, drewno.
- Usługi: finansowe, prawne, turystyczne (hotele i kurorty), transport.
Atrakcje
- Meczety: Shah Faisal (1986) i Lal Masjid (Czerwony Meczet) (1965).
- Pałac Prezydencki Aiwan-e-Sadr (podobnie jak większość budynków Islamabadu – zbudowany w latach 1960-1980).
- Budynek Sądu Najwyższego.
- Pomnik Narodowy Pakistanu lub Pomnik Pakistanu.
- Instytut Badań Jądrowych i Technologii.
- Muzea: Pakistańskie Muzeum Historii Naturalnej, Muzeum Islamabadu.
- Biblioteka Narodowa.
- Uniwersytet Qaid-e-Azam.
- Allama Iqbal Open University.
- Lok Virsa – Narodowy Instytut Dziedzictwa Ludowego i Tradycyjnego.
- Taras widokowy i ogrody Daman-e-Koh.
- Park Fatimy Jinnah, aleja Jinnah.
- Ośrodek Pir Sohawa.
- Ogród różany i jaśminowy.
- Budynek Saudi-Pak Tower.
- Hotel Centaur w budowie, planowany jako hotel 7-gwiazdkowy.
- Międzynarodowe lotnisko Benazir Bhugto.
- Blue Eria („Blue District”) – dzielnica biznesowa i handlowa; rynki: Abpara, Melody, Caverd, Juma Bhaar, Jinnah Market.
- Sztuczne jeziora Rawal, Simli i Lotus Lake.
- Park Narodowy Margalla Hills; wioska Saidpur: historyczne miasto Golra Sharif.
- Obszar archeologiczny Taksila (ruiny starożytnego miasta, rzeźby Gandhara, świątynia Apsidal) (od 600 p.n.e. do 500 n.e.).
Zabawne fakty
- Architekt K. Doxiadis, autor projektu budowlanego Islamabadu, jest twórcą teorii ekistyki – powstawania i ewolucji osiedli ludzkich, która zaproponowała kompleksowe podejście do planowania urbanistycznego. Teoria ta jest pod wieloma względami kontrowersyjna.
- Pierwszą stolicą Pakistanu po uzyskaniu niepodległości w 1947 roku było Karaczi; w 1959 roku sąsiednie miasto Rawalpindi stało się tymczasową stolicą, podczas gdy Islamabad był w trakcie budowy. Islamabad został oficjalnie ogłoszony centrum administracyjnym Pakistanu w 1965 roku i stał się stolicą państwa w 1967 roku.
- Pierwszy przewrót wojskowy miał miejsce w 1958 roku, drugi w 1977 roku, a trzeci w 1999 roku.
- Językiem urzędowym Urdu posługuje się około 10% populacji; drugim językiem urzędowym jest angielski. Panjabi, rodzimy dla 42% kraju, nie ma oficjalnego statusu.
- Park Narodowy Margalla Hills znajduje się na wyżynach otaczających Islamabad. Park ma powierzchnię 16 hektarów. Jest domem dla rzadkich gatunków zwierząt: jelenia muntjac i bażanta monal, a także wielu jadowitych węży, w tym kobry, daboya lub żmii Russella (stanowi ponad połowę zarejestrowanych ukąszeń węży) i kraita, którego jad po ukąszeniu działa bezpośrednio na mózg ofiary, zabijając w ciągu 30 sekund.
- W pobliżu Islamabadu znajduje się chroniona przez UNESCO strefa archeologiczna Taxila (TakhPa), gdzie na 25 km2 znajdują się ślady cywilizacji z okresu od 600 r. p.n.e. do 500 r. n.e. Na wolnym powietrzu i w Muzeum Taxila można zobaczyć około 4000 obiektów opowiadających o kulturze Persów, Greków, Scytów, Partów i Kuszanów.
- W Pakistanie istnieje zwyczaj dekorowania ciężarówek koralikami, frędzlami, ozdobnymi malowidłami, rzeźbami i światłami – mieszkańcy są bardziej niż chętni do jazdy i transportu towarów w takich pojazdach.
- Wioska Saidpur (nazwana na cześć Sayyida Khana, syna władcy regionu Potwar w czasach Babura (1483-1530) – władcy i przywódcy wojskowego, założyciela państwa Mogołów), która później stała się częścią Islamabadu, znana jest od XVI wieku.
- Sztuczne jeziora pomagają zachować wilgoć w powietrzu. Bezpośrednio w mieście znajduje się kilka sztucznych jezior: Rawal – największe, Lotus Lake i Simli Lake.
